کنترل ترس از طرد شدن شامل ترکیبی از تغییرات طرز فکر، مراقبت از خود و استراتژی‌های عملی است که به کاهش تأثیر عاطفی آن و ایجاد تاب‌آوری کمک می‌کند.

ریشه های ترس از طرد در دوران کودکی

ریشه‌های ترس از طرد شدن در دوران کودکی عمدتاً از تجربیات اولیه شامل دلبستگی، تروما و غفلت عاطفی ناشی می‌شود. از نظر روانشناختی، این ترس عمیقاً با نیاز ما به تعلق و پذیرش مرتبط است که برای بقا و رشد سالم حیاتی هستند.

ریشه‌های اصلی ترس از طرد شدن در دوران کودکی عبارتند از:

• طرد یا غفلت والدین: هنگامی که کودکان با طرد یا غفلت از والدین یا مراقبان اصلی خود مواجه می‌شوند، به شدت بر مغز در حال رشد آنها تأثیر می‌گذارد. این طرد می‌تواند از طریق عدم علاقه، خصومت، عدم دسترسی عاطفی یا فرزندپروری متناقض باشد که منجر به عزت نفس پایین، شرم و ترس از رها شدن می‌شود.
• مشکلات دلبستگی: نظریه دلبستگی توضیح می‌دهد که مراقبت‌های متناقض، غفلت‌آمیز یا غیرقابل پیش‌بینی، سبک‌های دلبستگی ناامنی را در کودکان ایجاد می‌کند. این امر منجر به اضطراب در مورد روابط و ترس مداوم از اینکه دیگران آنها را طرد یا رها کنند، می‌شود.
• ترومای دوران کودکی: تجربیات آسیب‌زا مانند سوءاستفاده عاطفی یا جسمی، رها شدن یا قلدری، ترس از طرد شدن را تشدید می‌کند. مغز، به ویژه آمیگدال، به طرد شدن به عنوان تهدیدی برای بقا واکنش نشان می‌دهد و درد عاطفی را به شدت رمزگذاری می‌کند.
• از دست دادن عزیزان: از دست دادن زودهنگام والدین یا افراد مهم می‌تواند ترس عمیقی از رها شدن و طرد شدن را در کودکان ایجاد کند و آنها را نسبت به تهدیدهای درک شده از تنها ماندن بیش از حد هوشیار کند.
• تجربیات اجتماعی: برخوردهای منفی با همسالان مانند تمسخر، انزوا یا قلدری، این باور را تقویت می‌کند که آنها بی‌ارزش یا دوست‌داشتنی هستند و ترس از طرد شدن را تشدید می‌کند.
• تأثیر عصبی: درد عاطفی ناشی از طرد شدن، همان نواحی مغزی را فعال می‌کند که درد جسمی ایجاد می‌کند و اغلب منجر به آسیب روانی بیشتر و طولانی‌تری نسبت به آسیب‌های جسمی می‌شود، و تجربیات طرد شدن در دوران کودکی را به ویژه تأثیرگذار می‌کند(منبع)(منبع)(منبع).

ترس از طرد شدن که ریشه در کودکی دارد، می‌تواند در بزرگسالی به صورت اعتماد به نفس پایین، جلب رضایت دیگران، کمال‌گرایی و دشواری در حفظ روابط سالم بروز کند. بهبودی شامل شناخت این ریشه‌ها، ایجاد شفقت به خود و اغلب حمایت درمانی برای شکستن این الگوهای ریشه‌دار است(منبع)(منبع)(منبع).

اثر این ترس بر روابط عاشقانه

ترس از طرد شدن تأثیر عمیقی بر روابط عاشقانه دارد و اغلب نحوه رفتار، ارتباط و ارتباط افراد با شریک زندگی‌شان را شکل می‌دهد. از دیدگاه روانشناختی، این ترس می‌تواند چالش‌های مهمی ایجاد کند که بر کیفیت و ثبات روابط تأثیر می‌گذارد.

منبع : چگونه ترس از طرد شدن را کنترل کنیم؟

کنترل ترس از طرد شدن شامل ترکیبی از تغییرات طرز فکر، مراقبت از خود و استراتژی‌های عملی است که به کاهش تأثیر عاطفی آن و ایجاد تاب‌آوری کمک می‌کند.

ریشه های ترس از طرد در دوران کودکی

ریشه‌های ترس از طرد شدن در دوران کودکی عمدتاً از تجربیات اولیه شامل دلبستگی، تروما و غفلت عاطفی ناشی می‌شود. از نظر روانشناختی، این ترس عمیقاً با نیاز ما به تعلق و پذیرش مرتبط است که برای بقا و رشد سالم حیاتی هستند.

ریشه‌های اصلی ترس از طرد شدن در دوران کودکی عبارتند از:

• طرد یا غفلت والدین: هنگامی که کودکان با طرد یا غفلت از والدین یا مراقبان اصلی خود مواجه می‌شوند، به شدت بر مغز در حال رشد آنها تأثیر می‌گذارد. این طرد می‌تواند از طریق عدم علاقه، خصومت، عدم دسترسی عاطفی یا فرزندپروری متناقض باشد که منجر به عزت نفس پایین، شرم و ترس از رها شدن می‌شود.
• مشکلات دلبستگی: نظریه دلبستگی توضیح می‌دهد که مراقبت‌های متناقض، غفلت‌آمیز یا غیرقابل پیش‌بینی، سبک‌های دلبستگی ناامنی را در کودکان ایجاد می‌کند. این امر منجر به اضطراب در مورد روابط و ترس مداوم از اینکه دیگران آنها را طرد یا رها کنند، می‌شود.
• ترومای دوران کودکی: تجربیات آسیب‌زا مانند سوءاستفاده عاطفی یا جسمی، رها شدن یا قلدری، ترس از طرد شدن را تشدید می‌کند. مغز، به ویژه آمیگدال، به طرد شدن به عنوان تهدیدی برای بقا واکنش نشان می‌دهد و درد عاطفی را به شدت رمزگذاری می‌کند.
• از دست دادن عزیزان: از دست دادن زودهنگام والدین یا افراد مهم می‌تواند ترس عمیقی از رها شدن و طرد شدن را در کودکان ایجاد کند و آنها را نسبت به تهدیدهای درک شده از تنها ماندن بیش از حد هوشیار کند.
• تجربیات اجتماعی: برخوردهای منفی با همسالان مانند تمسخر، انزوا یا قلدری، این باور را تقویت می‌کند که آنها بی‌ارزش یا دوست‌داشتنی هستند و ترس از طرد شدن را تشدید می‌کند.
• تأثیر عصبی: درد عاطفی ناشی از طرد شدن، همان نواحی مغزی را فعال می‌کند که درد جسمی ایجاد می‌کند و اغلب منجر به آسیب روانی بیشتر و طولانی‌تری نسبت به آسیب‌های جسمی می‌شود، و تجربیات طرد شدن در دوران کودکی را به ویژه تأثیرگذار می‌کند(منبع)(منبع)(منبع).

ترس از طرد شدن که ریشه در کودکی دارد، می‌تواند در بزرگسالی به صورت اعتماد به نفس پایین، جلب رضایت دیگران، کمال‌گرایی و دشواری در حفظ روابط سالم بروز کند. بهبودی شامل شناخت این ریشه‌ها، ایجاد شفقت به خود و اغلب حمایت درمانی برای شکستن این الگوهای ریشه‌دار است(منبع)(منبع)(منبع).

اثر این ترس بر روابط عاشقانه

ترس از طرد شدن تأثیر عمیقی بر روابط عاشقانه دارد و اغلب نحوه رفتار، ارتباط و ارتباط افراد با شریک زندگی‌شان را شکل می‌دهد. از دیدگاه روانشناختی، این ترس می‌تواند چالش‌های مهمی ایجاد کند که بر کیفیت و ثبات روابط تأثیر می‌گذارد.

منبع : چگونه ترس از طرد شدن را کنترل کنیم؟